تأثیر تلقیح دو جانبه قارچ piriformospora indica و باکتری azospirillum spp. بر برخی صفات فیزیولوژیکی، جذب عناصر و عملکرد دانه گندم تحت تنش شوری

باکتری جنس آزوسپیریلوم (azospirillum) و قارچ های میکوریز از جمله میکروارگانیسم های محرک رشد گیاه هستند که می توانند باعث تحریک رشد و افزایش تحمل گیاهان در شرایط تنش های محیطی مانند خشکی و شوری گردند. در آزمایشی طراحی شده به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی، قابلیت باکتری های آزوسپیریلوم سویه های سازگار و غیرسازگار به شوری در تلقیح جداگانه و نیز در ترکیب با قارچ piriformospora indica بر برخی صفات فیزیولوژیک، جذب عناصر و عملکرد دانه گیاه گندم تحت تنش شوری مورد ارزیابی قرار گرفت. فاکتورهای آزمایش عبارت بودند از کاربرد پنج سطح ریزسازواره های درون زیست شامل قارچ پریفورموسپورا ایندیکا، باکتری آزوسپیریلوم سویه های سازگار به مناطق شور و غیرشور، تلقیح توأم قارچ و باکتری و شاهد و نیز چهار سطح شوری آب آبیاری شامل 2/0، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر. کاربرد قارچ پریفورموسپورا ایندیکا و سویه­های آزوسپیریلوم و تلقیح توأم آن ها،تأثیر قابل توجه و معنی داری بر عملکرد دانه، جذب عناصر فسفر و نیتروژن، محتوای کلروفیل و پروتئین بیشتری تحت شرایط عدم شوری داشت. تلقیح گندم با سویه سازگار به شوری باکتری جنس آزوسپیریلوم، تأثیر بسیار مطلوبی بر میزآن های کلروفیل و پرولین گیاه داشت و جذب نیتروژن توسط گیاه را تحت تنش شوری زیاد افزایش داد. نتایج تحقیق نشان دهنده این بود که میزان تأثیر کاربرد به تنهایی و یا تلفیقی این ریزسازواره های درون زیست گیاهی بستگی به سطوح شوری اعمال شده دارد. در عدم تنش تأثیر کاربرد توأم باکتری و قارچ بر عملکرد دانه بیشتر بود. درحالی که در تنش شوری کم (ec=4) کاربرد توأم و جداگانه باکتری و قارچ تأثیری مشابه بر عملکرد داشت در تنش شدید (ec=12) کاربرد جداگانه آن ها  بهتر بود.